یکی از راه‌کارهای مهم در پیشگیری از بحران، به ویژه در مراکز اقامتی شبانه‌روزی، نحوه تعبیر و تفسیر رفتارهای کودکان مقیم توسط مراقب است. گاهی ممکن است کودک واقعیت موضوعی را بیان نکند و به اصطلاح دروغ بگوید یا این که کودک چیزی را کش برود یا زورگویی کند. در این شرایط نحوه تعبیر این رفتارها بسیار مهم است. گاهی این رفتارها به عنوان مشخصه‌ای پایدار یا صفت کودک معرفی می‌شوند و فرد برچسب دروغگو، دزد و قلدر می‌گیرد. در حالی که ممکن است این رفتارها ناشی از ترس، خشم، حسادت و احساس ناامنی کودک باشد. تعبیرها و برچسب‌ها راه را برای همدلی با کودک می‌بندد و زمینه را برای شروع چرخه‌ای معیوب آماده می‌کند که به سرعت باعث بالا گرفتن مشکلات و ایجاد بحران می‌شود. اولین پرسش برای شروع مداخله در بحران این است که از خود بپرسیم این کودک در این لحظه چه چیزی را تجربه می‌کند؟
بنابراین قبل از هر چیز باید از برچسب‌زنی خودداری کنیم و در عین حال تلاش کنیم شرایطی را که کودک تجربه می‌کند، درک کنیم. این مهارت‌ها در اجرا شاید ساده به نظر برسند اما باید برای کسب آنها تلاش کرد.