کودکان بسیاری در مراکز بهزیستی زندگی می‌کنند که امکان فرزندخواندگی را ندارند. از هر ۷ کودکی که در مراکز بهزیستی نگهداری می‌شوند، تنها ۱ کودک شرایط قانونی لازم را برای واگذاری به خانواده‌ی فرزندپذیر دارد. کودکی که به خانواده‌ی فرزندپذیر واگذار می‌شود، باید شرایط زیر را داشته باشد.
- کودک کمتر از ۱۶ سال داشته باشد.
- پدر، مادر و پدربزرگ پدری یا وصی ولی قهری وی زنده نباشند یا امکان شناسایی آنها وجود نداشته باشد.
- کودکی که به مراکز بهزیستی سپرده شده است و پدر و مادر و پدربزرگ آنها و یا وصی ولی قهری ۲ سال تمام مراجعه نکرده باشد. البته معلوم نیست که مراجعه کردن چه معنایی دارد. حضور یک دفعه یکی از آنها پس از ۲۰ ماه و غیب شدن دوباره‌اش آیا مصداق مراجعه است. یا منظور از مراجعه، بازگشت کودک به خانواده بیولوژیک خود است. این کودکان بدسرپرست هستند و سرپرست جدید به عنوان امین موقت تعیین می‌شود.
- پدر، مادر، پدربزرگ پدری یا ولی قهری او ولو با ضم امین یا ناظر صلاحیت سرپرستی کودک را نداشته باشند، سرپرستی آنان به صورت امین موقت قابل واگذاری است.
کودکان بدسرپرست که تعدادشان به مراتب بیشتر است، با سرپرستی موقت خانواده خواهند داشت. در سرپرستی موقت، کودک هویت زیستی خود را در اسناد شناسنامه‌ای حفظ می‌کند و خانواده فرزندپذیر به عنوان خانواده امین سرپرستی موقت کودک را بر عهده می‌گیرد. سرپرستی موقت محدودیت‌هایی مثل اجازه خروج از کشور توسط بهزیستی و مراجعه مددکاران برای بررسی وضعیت کودک را به دنبال دارد. علاوه بر این احتمال بسیاری کمی وجود دارد که با مراجعه پدر یا مادر زیستی، فرزند از خانواده‌ی امین به خانواده زیستی خود هجرت کند.